Az önce Marketing Türkiye’de şu haberi okudum.

Haberde Lokantacılar Federasyonu Genel Başkanı’nın çeşitli konularda şikayetleri de yer alıyor.

Bu yazıyı yazma nedenim şu cümleler:

“… işletmeleri biçare bir şekilde sistemin içine çekiyor”

“Bizim müşterilerimizi bize pazarlayan bu sistemler …”

“Türkiye Lokantacılar, Kebapçılar, Pastacılar ve Tatlıcılar Federasyonu olarak 100 bin üye iş yerinin sistemlerini kapatacaklarını açıkladı.”

Haberin devamında “Olağanüstü koşullarda yaşadığımız bu dönemde Federasyonumuza bağlı üye işyerlerimizi rahatlatmak, uygun koşullarda toplu ürün temini yapacak şekilde, tüketim kooperatifleri kurulması yönünde çalışmalar başlattık” diye önemli bir gelişme de anlatılıyor.

😉

Soruyorum.

“Siz Türkiye Lokantacılar, Kebapçılar, Pastacılar ve Tatlıcılar Federasyonu olarak işletmeleri biçare (çaresiz) bırakmak yerine neden şimdiye kadar, 81 ilde ve yüzbinlerce işletmeyi kapsayacak şekilde – bizzat işletmelerin de paydaş olduğu – bir online yemek siparişi platformu kurmadınız ve kendi müşterinize sahip çıkmadınız? Tüketim kooperatifleri kurmaktan daha kolay olmaz mıydı?”

Bu sayede, tüketici için daha iyi hizmet yarışı olur, böylece biz de yararlanırdık.

😮

Bu dönem, meslek odaları ve federasyonlarına, pandemiden olumsuz etkilenmiş üyelerine yardımcı olmaları için büyük dijital fırsatlar sağlıyor.

Eğer platform tekelleşmesine veya platform emperyalizmine karşıysanız (ki hemen hepimiz karşı olmalıyız), çözümü boykot veya “Devlet bana yardım et” ağlaması değildir. Kendi güçlü kasınızı kullanmanızı ve nihai tüketici ile doğrudan temas edecek yapıyı kurmanızı öneririm. Şahsen Platform kooperativizmi‘nden ^[1]  başka çare olmadığı kanaatindeyim.

🙂

^[1]  Trebor Scholz’un Platform Kooperativizmi makalesi hakkında İsmail Hakkı Polat ile tartışmamızı şuradan okuyabilirsiniz.

Şu görseli, biraz eksiği ile defalarca görmüşsünüzdür.

Bir sunum için hazırlanırken, farklı kaynaklardan doğrulamaya çalıştım. İlk satırdakilerin çoğunda süre aynı idi. Ancak, sosyal mecralar ile büyüme kısmına gelince değişik kaynaklarda çok farklı sürelerle karşılaştım. Birkaç kaynakta aynı olanları yazdım.

İlk önce kimden çıktı bilmiyorum ama bu “50 milyon kullanıcıya ulaşma süresi” görseli de benzer bazı rekorları kırmıştır. Şunu görmediğimiz sunumun olmadığı bir dönemden geçtik.

🙂

Aslında amacım klişe sunumu tekrarlamak değildi.

Bu blogun okurları, mutlak doğru kavramlara ve klişe cümlelere [1] , [2] , [3] , [4] , [5] , [6] , [7] tepkimi bilirler.

Aksine, klişeleri sorgulatmak ve genel akışın dışına çıkarmayı umuyorum. Katılımcılara şunu soracağım: Bu listedeki “dönemin rekortmenleri” içinden

• Hangileri, benzer ihtiyaçları karşılayan daha iyi bir teknoloji veya uygulama gelince ortadan kalktı?
• Hangileri modası geçince unutuldu?
• Hangileri hâlâ hayatımızda?

ve…

• Hangilerinin uzun süre daha hayatımızda olmasını bekliyoruz?
• Hangilerinin yeri yakın gelecekte daha teknolojik bir ürün veya hizmet ile doldurulacak?
• Hangileri modası bitince ortadan kalkacak?

Dolayısıyla

• Cep telefonuna indirilen bir uygulama ile fiziksel araçları aynı ölçütle karşılaştırmak ne kadar doğru?
• Hangileri bu görselde bir rakam olmaktan öteye gidecek? Neden ve nasıl?

🙂

Sizin görüşlerinizi de merak ediyorum.

.

Değerli arkadaşım Zafer Babür “BT SÖZLEŞMELERİ” diye kitap yazmış.

Her konuda olduğu gibi, bu konuda da bilgi paylaşmanın çok değerli olduğuna inanıyorum. Kurumlarda çoğunlukla yazılım ve donanım satın alma, kiralama ve kullanma sözleşmesi birikimi sadece bir-iki kişide yoğunlaşır ve paylaşılmaz. Aslında kurumlar da zaten paylaşılmasını beklemez. Zaten biri uzmanlaşmışsa, her sözleşmeyi onun üzerine yıkıp rahatlar. Bu nedenle Zafer Babür’ün kitabını çok önemsedim.

Uzun yıllardır tanıştığımız için takılmadan edemedim.

Usta, çok tebrik ediyorum. Önemli bir noktaya dokunuyorsun.
Bir de “ticari iş birimleri için, satıcıların kurduğu dünyanın somut gerçekleri” diye çalışma yapılmalı.
“Yüzbinlerce dolar ödeyip satın aldığınız yazılımı verimli kullanmak için yapmanız gerekenler…” veya “siz işinizi yapmazsanız, yazılım ne yapsın?” gibi bazı kısımlarda yardımcı olurum. 😄

Evet, yazılımcılara sıkça dokunuyorum ama kendi işini bilmeyen iş birimleri de hiç az sayılmaz.

🙁

Zafer Babür’ün yanıtı şahane:

Çok teşekkürler. Onlarca yıldır müşteri-tedarikçi arasında yaşadığımız acı-tatlı anıları da yazalım kesin 😊
Bu arada içine birkaç karikatür de koyduk mu konuları farklı işleyen;

• • kainat sistemi talebi,
  • testin nasıl yapılacağını idrak edemeyenler,
  • Demokles’in kılıcı SLA,
  • müşterinin küçük talebi evrenin yeniden inşası,
  • müşteri ürkek serçe-tedarikçi şahin ya da tam tersi,
  • yanlış anlaşılmalar,
  • küçük bir gürültünün gelmekte olan tufanın habercisi olması,
  • dil kullanımı, sözlü taleplerin muğlaklığı, dumanla haberleşme,
  • audiocall ve videocall dan farklı anlaşılmalar,
  • ne istediğini bilmeden ne istediğini anlatmaya çalışanlar,
  • aya merdiven dayamanı isteyenler,
  • hak edişe göre ödememe,
  • toprağın üzerinde filiz çekmeye kalktığında devasa köklü yapı,

. (Not: Metni aynen alıntıladım, formatı biraz değiştirdim)

Zafer’in bu muhteşem saptamalarının yorumlarda kalmasına gönlüm razı gelmedi. Bence de BT sözleşmeleri kitabının yanında

İş birimleri için
BT İLE NASIL ÇALIŞILMALI

diye kitap yazılsa ne iyi olur.

😉