Linkedin’de, Kamil Eryazar sayesinde şu araştırmadan haberim oldu.

Sonuçlarını okudum.

En önemli gördüğüm sayfa şu:

Neden önemsediğimi belirteyim.

Eğer sosyal mecralarda “Türk insanı dürüst müdür?” diye sorulursa, “Dürüsttür” diyenler ezici çoğunlukta çıkıyor. Aksini söyleyenleri küçümseyen yorumları da ihmal etmiyorlar. (Sonra gazetelerde Dünya’yı gezerken Türkiye’de ölen, öldürülen, soyulan kişilerin haberlerini görüyoruz.)

2012 yılında da çevresine güvenmeyenlerin toplumuyduk. Şimdi rekora koşuyoruz.

😉

Eğer ahlak deyince akla sadece iç çamaşırının altı değil de rüşvet, yolsuzluk, dolandırıcılık, kazık atma, hırsızlık, başkasının hakkını yeme, işinin gereğini yapmama, sözünü tutmama, vb. gelse…

Birbirine güvenmeyen ama ahlaklı (?) bir toplum olmaktan kurtuluruz.

🙁

Bugün Facebook’da Harun Pekşen sayesinde şu haberi gördüm.

Önce “Türkler dürüsttür” diyen arkadaşlara yine dokundurmadan edemeyeceğim. Önceki yazılarımda verdiğim örneklere bunu da ekliyorum. Araştırmalar da destekliyor beni zaten.

😉

Benim de eski  bir turist anım var. 1976 veya 1977 senesiydi. Arkadaşım Murat ile birlikte Antalya’ya gitmiştik.

Murat sarışın ve kıvırcık saçlı, ben esmer ve dalgalı saçlıydım o yıllarda.

Resimde uzun pantalonlarımız var. Neden biliyor musunuz? Mevsimin gerektirdiği gibi şortlarla geziyorduk. Murat sapsarı olduğu için bizi Alman zannediyorlardı. Türk olduğumuzu öğrendiklerinde, ellerine kazma sapı ölçülerinde sopalar alıp “sonra fena olur” diyerek bizi pantalon giymek zorunda bırakan Antalya esnafı yüzünden.

Bakmayın resimde üstümün çıplak olduğuna. Sahile çıkınca tişört giyme zorunluğu da vardı.

🙁

Yaşasın turizm.

.