Bir öğretim üyesi, Master öğrencilerine sormuş: “Büyüyünce ne olacaksınız?”

Gelen yanıtlar ilginç.

Ücretli çalışanların büyük çoğunluğu “Genel Müdür” veya “CEO” diye yanıtlamış.

Bazıları (örnektir) “Mobilya şirketinde CEO” demiş. Hali hazırda mobilya şirketinde çalışıyor. Neyse ki uzmanlaşmayı önemsemiş. Kısmen sevindim.

Pek azı “şu konunun en birinci uzmanı olacağım” demiş.  Ne mutlu onlara… Zaman içinde uzmanlık konuları, “en birinci” olacakları sahalar değişebilir. Umarım bakış açıları değişmez.

🙂

.

Not: Ben bu konuda film(ler)i defalarca gördüm, bazılarında oynadım. Hatırladığım sahnelerini de yazdım…

• Çırak mühendis
• Bireylerde esneklik
• Cehaletin cesareti
• Gel, gel, toplantıya gel…
• Büyü de gel çocuk…
• “Güç” aşkı olursa…
• Soğanı ince doğra…
• Terazinin kefesi…
• Gitmek mi zor…
• Bu günler için buradayım…
• Ne iş olsa yapar (mıy)ım?
• Kapılara sığamamak

Oysa doğrusu…

• İşini iyi yapmak tır.

🙂

Hep CEO’lar örnek gösteriliyor. Oysa başarılı çok güzel başka örnekler de var.

Tanıştığım bir örneği anlatacağım..

Bir otomobil markasının yetkili servis istasyonu olmuştu. Gerekli alet – edevat için kredi talebinde bulundu. Leasing’de çalışıyordum. Başvurusunu inceledim. Sonra da iş yerini ziyaret ettim.

Tanımak için sohbet ettik. Almanya’da Mercedes firmasında yıllarca çalışmıştı. Otomobil mekaniğini o sırada öğrenmişti.

En büyük oğlu  lise mezunu idi. Birlikte çalışıyorlardı. İşi babasından devir almak üzereydi.  İkinci oğlu üniversiteyi bitirmişti. O da muhasebe ve benzeri konulara bakıyordu. En küçük çocuk, ABD’de okuyordu.

“Adalet… eşitlik…” diyecek oldum. “O sırada elimizde ne varsa, onu verebildik.” diye açıkladı.

Sonra da anlattı. Bir gün şöyle düşünmüş:

“Dedemin dedesi rençperdi, dedemin babası rençperdi, dedem rençperdi, babam rençperdi… Bu gidişatı değiştirmem gerektiğine karar verdim.”

Çocuklarına, babasından aldığından fazlasını bırakmaya karar vermişti. Gördüğümce, başarmıştı da…

🙂

Bu öyküyü bir arkadaşımdan dinlemiştim.

1980’li (GSM’in olmadığı) yıllar. Holding’in (adı bende saklı) CEO’su izne çıkacak. Şirketlerin Genel Müdürlerini ve Yardımcılarını topluyor. Kendisinin olmadığı dönemde “mutlaka yapılacaklar” konusunda bilgi veriyor. “Üç hafta sonra görüşürüz” diye bitiriyor.

“Kalacağınız yerin telefon numarası?”… “Ya size acilen ulaşmak gerekirse?”… diyenler oluyor. CEO “kalacağı yerin telefon numarasını sadece Holding Sahibi Patron’a verdiğini, tatil sırasında aranmayı ummadığını” söylüyor.

– Ama ya acil ve önemli bir konu olursa…” diyenler oluyor.

– Acil bir konu varsa, önemli değildir. Beni beklemeden çözersiniz. Sizin çözemeyeceğiniz kadar önemli bir konu olursa, acil değildir. Ben gelince ele alırım.”

– Peki hem acil, hem de önemli ise…” diye ısrar ediyor Genel Müdürlerden biri…

– Bir konu acilse önemli değildir. Önemli ise acil değildir. İkisi birden olmaması gerekir. Ama eğer gerekli müdahaleleri zamanında yapmadığın için hem acil hem de önemli duruma getirmişsen… Tatili yarıda keser gelirim. Konuyu sonuca ulaştırırım. Sonra da olayları bu duruma getirdiğin için seni kovarım.

😛