Az önce Alphan Manas‘ın şu tweet’ini gördüm:

Yazıyı da okudum.

Nicedir benzer konuda yazacaktım. Vesile oldu.

😉

Bir arkadaşım sıkı çevreci. Evde 3 ayrı çöp torbası var. Organik artıklar birine, tekrar kazanılabilir olanlar diğerine, plastik artıklar üçüncüsüne atılıyor. Bize çevre hakkında konuşma yapmaya da bayılıyor.

Evinde misafirdim. Yemek sonrası bulaşıkları çalkalayacaktı. Suyu açtı. Bir yandan bizimle konuşuyor, bir yandan tabak-çanakları makineye koymadan önce (çok su harcamasın diye) ıslatıyor, bir yandan mutfaktaki masayı siliyor, rafları düzenliyor… Su hep akıyor.

Çöpe atılmış pillerin doğaya verdiği zararları iştahla konuşuyoruz ama su akıyor.

🙁

Bizim oralarda böylelerine, “bir yerde okumuş” diyorlar.

😛

Not: Eğitim yazıları [1] , [2] devam edecek.

Ortak standartlar, tıpkı ortak bilgiler gibi, çevreci büyümeyi ve daha iyisini yapmayı (yenilikçiliği, inovasyonu) kolaylaştırır.

Gereksiz konularla değil, katma değerli faaliyetlerle ilgilenmeyi sağlar.

🙂

Bir şirket, yeni ürünlerine katma değerli eklemeler yapmasa ve eski ürünleri kullanılabilir olsa bile yeni ürünleri satın alınsın diye prizini, şarjını değiştirse… Zaten eski prizi ve şarj cihazları bile standart dışıysa…

Daha 3 – 4 yıllık modelin şarj cihazını satın almak için mağazasına gittiğinde, “Artık onları satmıyoruz. Eskisini çöpe atın, yenisini alın” diyorsa…

“Bilişim devrimi ilkelerine göre hareket ediyor” diyebilir miyiz? Yoksa aksine, sanayi devriminin (“vadesi bitti” sandığımız) ucuz ve çıkarcı davranışını güdüyor mu deriz?

😉

Bu markanın her yeni ürününü “Yenisi çıktı. Mutlaka almalıyım. Havam olsun”  (veya “Havam sönmesin“) diye satın alan… Eskisi ile farkını incelemeyen… Geceden kuyruğa giren… Yurt dışına sipariş eden… Kendi kullanım ihtiyaçları ile ne kadar örtüştüğüne bakmayan kitle için ne söyleyebiliriz?

😉

“Elma dersem çık, ayva dersem ye” mi deriz?

😉

Bir arkadaşım çok ÇEVRECİ. Evinde plastik, kağıt, cam ve diğer çöpler için ayrı sepetler var. Meyve çekirdeklerini de toprağı olan yerlere atıyor(muş).

Hani biraz arazisi olsa, meyve kabuklarını gömerek doğal gübre elde edecek. Bu konularda neler yapılacağını saatlerce anlatabilir.

Ne var ki, bulaşık veya sebze-meyve yıkarken musluğu açıyor, tüm işi bitene kadar suyu kapatmıyor. Arada buzdolabına gidip gelse de, telefona yanıt verse de su akıp gidiyor.

😉

Bir diğer arkadaşım da çok ÇEVRECİ. O daha çok “global ısınma”, “ormanların yok olması”, su savaşları” gibi makro konularla ilgileniyor.

Ne var ki daha az kağıt kullanmak, üzerine 4 – 5 satır yazılmış kağıtları çöpe atmamak, arkası boş olan kağıtları müsvedde yapmak gibi bir eylemine şahit olamadım.

😉

Onlar bana çevreciliği anlatıyor. Ben de başımı sallıyorum.

😛