Yakın dostum Zafer İnkaya İnsan Kaynakları Teknolojileri başlıklı bir yazı yayınladı. IKcı’ysanız da, teknoloji kökenliyseniz de okumanızı öneririm. IK ve IT ilişkisinin kısa bir tarihçesini içeriyor.

😉

Zafer ile 1981 yılında tanıştık.

1982’de Price Waterhouse’da karşılıklı masalarda oturduk, aynı projede 2.5 yıl çalıştık. Aynı sokakta karşılıklı, pencereleri birbirine bakan evlerde oturduk.

🙂

 İnsan Kaynakları Teknolojileri yazısınınn bir yerinde “Bilgi teknolojilerinden henüz yaygın yararlanılmayan ve “İK Yönetimi” kavramının henüz gelişmeyip “personel yönetimi” kavramının geçerli olduğu dönemlerde” diye, Price Waterhouse’da birlikte çalıştığımız dönemi anlatmış.

O dönemdeki Personel Müdürü‘nün görev tanımını şöyle belirleyebilirdik:

Genel Müdür Sekreteri’nin daktilosunun şaryosunun, Genel Müdür Yardımcısının Sekreteri’nin daktilosunun şaryosundan daha büyük olmasına dikkat etmek.

• Bilmeyenlere not: Daktilonun kağıt takılan ve hareketli olan kısmına “şaryo” denir. Genel Müdür Sekreteri’nin daktilosu, ağır makineli tüfek görünümündedir. Bu arada, Genel Müdür Sekreteri sadece normal dosya kağıdı A4 yazıyor. Daha aşağıdaki departmanlarda çocuk çarşafı büyüklüğünde kağıtlara gemi yükleme manifestosu yazılıyor. Olsun. Yine de en büyük şaryo, Genel Müdür Sekreterine aittir.

Hangi unvan düzeyinin hangi genişlikte ve hangi yükseklikte ayak tahtası kullanacağına karar vermek.

Zafer’in hatırladıklarını ekliyorum:

Yönetici seviyesine göre, makam koltuğunun arkasındaki duvara asılacak makam panosu hazırlatmak.

• Bilmeyenlere not: Makam panosu, pileli kumaş gerilmiş mavi, yeşil ve kırmızı renkli tahtalara denirdi. Günümüzde kullanılan şekli şurada

Hangi odaya halı koyulacağına yönetim düzeyine göre karar vermek.

😛

Yıllar içinde, Personel‘den İnsan Kaynakları‘na evrildi.

Şimdi ise Yetenek Yönetimi konuşuyoruz.

🙂