30 küsür yıllık iş hayatım boyunca, onlarca girişimci tanıdım. Bazılarının yanında çalıştım. 2010 Ekim’inde İzmir’deki e-Tohum konferansında söylediğim gibi, “girişimciliğin bir tür ruh bozukluğu” olduğunu ispatlayan örneklerle karşılaştım. Bunların bazılarını yazdım da…

Yıllarca bu girişimcileri izledim. Kendimce şöyle yorumladım. Bu genç yaşta gelen başarı var ya!.. Onları acul yapıyor. En iyi kararları verdiklerini sanıyorlar. “Sen başarılı olsaydın, sen patron ben yönetici olurdum” diye inanıyorlar. Kendilerini pohpohlayanların etkisinde kalıyorlar. Ne de olsa, “aynı fikirde”ler. Patron mükemmeldir.

😀

Biraz pohpohlanınca, Haklısın amirim yazısında bahsettiğim çakalların elinde maymun oluveriyorlar. Birinin dolduruşuna gelip, diğerine çatıyorlar. Sonra da işin doğrusunu öğrenince, ilkine kızıyorlar.

Bazen doğrusunu hiç öğrenmeyip, ortalığı birbirine katıyorlar.

Oysa kızılması gereken bizzat kendileri. Tarafları dinlemeden aculluk (ve acurluk) yaptıkları için. Bir tek olayda birkaç kere yanılmayı becerdikleri için.

😉

Duydum ki iş değiştirmişsin. Yükselmişsin. Hayırlı olsun.

Geç saatlere kadar kalırdın, bir işin olmasa da… Patronunun gidişine kadar oyalanırdın oralarda.

Akşamın geç saatinde gelen mesajını “Yarın ilk olarak bununla ilgileneceğim efendim.” diye yanıtlamak için saatlerce otururdun. Kendine yaptığın önemli değil, ekibini de orada tutardın. Bu eziyeti de sülü püslü anlatırdın.

Hiç katkısı olmayan saatleri çalışmak sayardın. “Dün akşam yine geç saatlere kadar…” cümlesi dilinden düşmezdi. Seni alkışlayanlar da vardı, maalesef.

🙁

Gerçekten merak ettim. Şimdi senin gibi davrananların oyunlarını kabul edecek misin?

Geç saatlerde attığın mesaja “Yarın ilk olarak bununla ilgileneceğim efendim.” diyenlere kanacak mısın?

“Dün akşam yine geç saatlere kadar…” dediklerinde “Bırak yahu… Ben de bilirim o numaraları… En kıralını yapardım…” diyebilecek misin?

🙂

Diyorum ya… Merak ederim böyle şeyleri. Başkaları zaten kanmıyordu. Sen kendini kandırmaya devam edecek misin?

😛

Hayırlı olsun yeni işin.

😀

Dedikodu ile yöneten bazı patronların silahı “Senin için diyorlar ki …” diye başlayan cümlelerdir.

Bir seferinde, patronum sahte iyimserlik havası takınarak cümleye böyle başladı.

“Doğrusunun ne olduğunu siz biliyorsunuz. Neden sözü ağızlarına tıkamadınız?” diye sordum.

Sessizlik…

🙁

EKLEME:

Bu durumda en yanlış tepkiler, “Kim söylüyorsa yüzüme söylesin” veya “Ama efendim… Siz de biliyorsunuz ki…” şeklinde başlayan yanıtlar vermektir.

Birilerine patron olduğunu sadece övgüler ile anımsatmamız gerekmez. Uyarılar da onlara görevlerini hatırlatabilir.

😛

Bazı adamları, özellikle patronları eğitmek zor olabilir. Yine de deneyin… Başaramazsanız… İstifa en güzel seçeneklerden biridir.

😛