Bir fıkra vardır.

Adam kahvehaneye girmiş. Ortalığı şöyle bir süzmüş. Sonra “Heyyyyt, var mı bana yan bakan” diye nara atmış. Kimseden ses çıkmayınca, “Size söylüyorum, var mı bana yan bakan” diye bir daha bağırmış.

Az önce ortalığı süzerken dikkat çekmeyen dev gibi biri ayağa kalkmış. Başı neredeyse tavana değiyor. “Ne var? Neden bağırıyorsun?” diye sert bir sesle sormuş.  Bizimki hemen dev adamın yanına gelmiş ve seslenmiş.

“Var mı abem ile ikimize yan bakan!”

😛

Nereden mi aklıma geldi.

Aşağıdaki apartmanda zaman zaman olaylar oluyordu. Kendi evlerinde kavga ediyorlar, bazı çocukları kollayıp bazılarını dövüyorlar… Kulağımıza çeşitli şikayetler geliyordu ama bizim yöneticiyle aşağıdaki apartmanın yöneticisinin arası oldukça iyi idi. Hatta birlikte tatile çıkarlardı. Olanlar konusunda sürekli konuşan Muhtar’a “Karışmayın alt komşunun iç işlerine”, “Onlar bizim kardeşlerimiz” deyip duruyordu.

“Komşularla sıfır sorun” diyerek bizi de ikna ediyordu.

Arada ne olduysa, bizim yönetici tavrını değiştiriverdi. Sert bir U dönüşü yaptı. Aşağıdaki komşuya dayılanmaya başladı. O apartmandan kaçan ailelere yer ve para verdi.  “Bu böyle gitmez”, “Sabrımızı taşırmasın” diye her yerde konuşmaya başladı.

Ben de fıkrayı hatırladım. “Var mı Muhtar ile ikisine yan bakan!”

😉

EKLEME: 27 Ağustos 2012 – Bir arkadaşım şu videonun linkini gönderdi. Yazıyla ilgisi yok ama, yorum olarak itiraz etmedim.