Gerek baba, gerekse akademik bünyenin bir üyesi olarak yıllardır pek çok mezuniyet töreni konuşması izliyorum.

Büyük çoğunluğunun ne kadar bürokratik, ne kadar tek düze olduklarını bilseniz.

Öğrenciler zaten heyecanlı… “Konuşmalar bitse de diplomamızı alsak” diye bekliyorlar. Anne-babalar da aynı duygular içinde. Kimse dinlemeye hevesli değil.

Bu sırada dakikalarca süren konuşmalar… Okul idarecilerinden, Mezunlar Derneği başkanlarına kadar hepsinde benzer teraneler…  Sahneye çıkıp propaganda yapmanın ne anlamı var.  DİNLEMİYORLAR. Eğer gerçekten dinlemelerini istiyorsanız, önceden hazırlanın.

😛

Herkesin Stanford diploma töreninde konuşan Steve Jobs olmasını beklemiyorum.

Ama orada mezun olmak üzere bekleyenler, ilham verici birkaç cümleyi hak ediyor değil mi? Neden zorunlu dinleyici kitlesi gibi davranıyorsunuz? Okuldaki son anılarını muhteşem yapmak için önceden hazırlanmıyorsunuz?

Zor değil mi? Binlerce kez duydukları cümleler yerine meslekdaşlarınız için konuşmak…

😛