Bireysel Bankacılık yeni kurulurken, şubelerden gönüllüleri çağırmışlar. Aynı şubede yan yana çalışan nişanlı çift de fırsatı değerlendirmiş. Delikanlıyı Satış bölümüne vermişler. Hanım kızımız ise Operasyon bölümüne gitmiş.

Ben Satış Müdürü olunca delikanlı benimle çalışmaya başladı.

🙂

Bir sene sonra kızımıza “2’inci derece imza yetkisi” verildi. Delikanlı soluğu karşımda aldı. “Ben daha kıdemliyim, vb…” birçok bahane saydı.

“Operasyon Bölümü’nde Müdür dışında 2’inci derece imza yetkisine ihtiyaç olabileceğini, ama bizim bölümde buna gerek olmadığını” söyledim.

İmza yetkisi karşılığında yaklaşık 50 TL maaş artışı oluyordu. Onu öne sürdü.

Bunu dikkate aldım. Patronumla konuştum. Tüm ekibe imza tazminatının bir yıllık toplamından fazla tutarda başarı primi verildi. Bizimki yine memnun olmadı.

“2’inci derece imza yetkisi olanlar hava atıyor” dedi. “İmza yetkisi bir ödül değildir. Bankanın işlerinin düzgün yürümesi için gerekli bir uygulamadır.” diye yanıtladım.

“Benim en büyük şanssızlığım, sizin patronum olmanızdır” dedi. “Bölüm değiştirmek isterse yardımcı olabileceğimi” söyledim.

😉

İmza yetkisini apoletteki yıldız gibi görüyordu. Apolete düşkün olunca… Hep öyle kalır.

Ben tekrarlarım. Sizi köleleştiren patronun değil kendi bakış açınızdır.

😀

Çok yıllar önce…

Genel Müdür “o firmaya kredi verilebileceğini” söyledi.

“Bu görüşünüzü yazılı iletin” dedim.

“Yardımcım, ben söyleyince yapmalı” dedi.

“Söylediğinizi yazıp altına imza atmaktan çekiniyor musunuz?” dedim.

“Ben söyleyince altına imza atacak adamı bulurum” dedi.

“İyi edersiniz” dedim.

Aradan birkaç hafta geçti. Hane halkı tatilde… Ben de yanlarına gidecektim. Bir aya yakın birikmiş iznim vardı. İki hafta izin istedim. Genel Müdür sadece bir hafta izin verdi.

İzinden döndüğüm gün beni kovdu. Eğer 2 hafta izin verseydi, daha az tazminat ödeyecekti.

🙂