Bu sitenin okurları “5 ağaçlık orman” yazısını hatırlayacaklardır.

İş Bankası 81 ilde 81 orman için her 100 beğen (like) karşılığında bir fidan dikiyormuş. “Sanal tarlada değil, gerçek fidan” diyerek, gerçekçiler oyuncuları uyardı.

diye kampanyayı anlatmış, 21500 “beğen”karşılığında hepi topu 215 ağaç olduğunu, 81 ile bölünce 3 ağaç bile olmadığını hesaplamış ve “Ancak salıncak, hamak… İyi uykular İşbankası, iyi uykular SMU’lar” diye yazmıştım.

😉

İş Bankası’nın iletişim yöneticilerinden biri aradı. Bana projeyi anlattı.

• 1 milyona yakın fidan dikmişler. Bunları sadece fidan olarak bırakmayıp, orman durumuna gelmesi için gerekli önlemleri de alıyorlarmış. Projenin tamamında 2 milyon fidan olacakmış.

Ona sordum. “Madem öyle, neden “100 beğen için bir ağaç” yerine, her beğen için bir ağaç demiyorsunuz. Neden beleşcilik yapıyorsunuz?”

Doyurucu bir yanıt alamadım. Projeyi anlatmak için beni aramak yerine, doğru iletişim yapmalarını önerdim.

🙁

İş Bankası’nın iyi yaptığı konuyu duyurayım ve sorayım. Sizce neden beleşcilik yapılıyor?

.

Bir yıldan fazla olmuş. Bir yazıda şöyle demiştim.

Sevdiğim bir fıkra var.

“Boğalar kırmızıya kızmazlarmış. Kırmızıya inekler kızıyorlarmış. Boğalar, inek yerine koyuldukları için kırmızıya saldırıyorlarmış.”

😉

Kırmızı kutu vakası da bu nedenle gelişti, yorumlardan anladığım kadarı ile…

Yorumculardan Hüseyin Kılıç “yazılanların doğru olması/gerçekleri söylemesi ayrı, okunduğunda karşı tarafın ne anladığı ayrı.” demiş. Ben de yukarıdaki fıkrada aynı şeyi söylüyorum.

😉

Anlatmaya çalıştığım şu:

• Neden seminerlerde, konferanslarda hep aynı kişiler konuşmacı oluyor?
• Neden öğrenci kulüpleri hep aynı kişileri etkinliklerde sahnede görmek istiyor?
• Neden şirketler çeşitli konularda hep aynı kişileri dinlemeyi tercih ediyor?
• Neden eğitim şirketleri hep aynı kişilere başvuruyor?

diye düşünmek yerine

• Neden promosyonlar hep aynı kişilere gidiyor?

diye düşünmek yanlış.

Bu hep aynı kişiler şirketleri, öğrencileri, eğitim kurumlarını, konferans düzenleyenleri, hatta rakip ajansları, vb… kafaya mı almışlar. Öyleyse niye?…

Bunu mu düşünmeliyiz, yoksa suçlama yarışı mı düzenlemeliyiz.

Yazı aslında bu kadar basit.

🙂

Tekrarlıyorum. Bu yazı kimseyi aşağılamıyor, kimseyi yüceltmiyor, kimseyi suçlamıyor, kimseyi de aklamıyor.  “Benim şiltlerim / kırmızı kutularım seninkileri döver” de demiyor.

Lakin, görüyorum ki boğalar gerçekten kırmızıya değil de…

Oleeee!…

😛

Son günlerde friendfeed’de olay çıkaran kırmızı kutudan bana da geldi.

Güzel bir çalışma… 41?29! ekibi “Yaman Gezgin” ile çıktığı yolculukta, yine kaliteli adımlarla yürüyor. Keyifle izliyorum.

Erken zamanlarda bir-iki deneyime yakından bakmış kişilerin SMU (Sosyal Mecralar Uzmanı) olduğu bu ortamda, başarılara imza atan ve bunları da ödüllerle süsleyenlere tebrikler…

😛

“Bana da geldi…” deyince yeniden alevlenecek bir tartışmayı açmak istemem. “Neden hep aynı kişiler?” sorusunun yanıtını Alemşah uzun uzun yanıtladı.

Daha sorulmadan ben de yanıtlayayım.

Bende bir dizi daha kırmızı kutular var. Resimlerini yan tarafa koydum.  Ayrıca lacivert ve siyah kutular da var. (Resim çekmeyi beceremediğim için kusura bakmayın. )

😛

Bu kutuların içindekileri de hemen yandaki resimde görebilirsiniz.

Biliyor musunuz?.. Bu kadife kaplı kırmızı, lacivert ve siyah kutuları da hep aynı kişilere veriyorlar…

😛

Hangi üniversitede veya eğitim kurumunda konuşmaya davet edildiysem, aynı arkadaşlar ile karşılaşıyorum.

😛

Daha önce de yazmıştım. Anne karnındaki bebek tekme atınca twitter’a mesaj gidiyor. Veya bebek oyuncağı ile oynadığında, bazı hareketleri yapınca…

Sosyal mecralarda var olmanız için büyümenize, hatta doğmanıza bile gerek yok…

Kendi payıma “Neden hep aynı kişiler?..” diye hiç sormuyorum.

🙂

Ek okuma malzemesi:

1. Bilinen bir şeyi tekrarlamakta fayda var, yaptığımız yorumlar bizim hakkımızda bir şeyler söyler, hedef aldığımız kişi hakkında değil…
2. Türk sosyal medyasının resmi
3. Promosyon kuyruklarında birbirini ezenlere artık şaşırmayacağım.
4. Kırmızı üzerine (Anlamamakta ısrar edenler için geniş açıklama)

😉