Interactive Advertising Bureau (IAB)’nin bildirdiğine göre, ABD’de dijital reklam harcamaları yıldan yıla %21 oranında artmış olup 2017 yılında 88 milyar dolara ulaşmış.

Profesyonel hizmetler sunan PwC’nin raporu da (mobil ve video dahil olarak) iki haneli büyümenin devam ettiğini teyit etmiş.

Mobil reklamlar, gerek dijital reklamlar içinde, gerekse tüm reklamlar arasında pazar payını arttırmış.

Nielsen (pazar araştırma şirketi), bu sırada toplam medya harcamasının %3 azaldığını tahmin ediyormuş.

Öte yandan, 2016 yılında 8.9 milyar dolar olan dijital video harcamaları da 2017 yılında % 33 artışla 11,9 milyar dolar olmuş. Toplam sosyal medya reklamları ise 16.3 milyar dolardan % 36 artışla 22.2 milyar dolara çıkmış.

Sonuçta IAB raporuna göre, dijital reklam gelirleri ilk kez televizyon (yayın ve kablolu toplamı) reklam gelirlerini geçmiş.

Mobil video gelirleri de %54 artışla 2017 yılında 6.2 milyar dolara ulaşmış ve ilk defa masaüstü video gelirlerini geçmiş.

🙂

PwC’nin raporunda şu noktaya da dikkat çekilmiş:

20 yıl önce, KOBİ’ler önemli ölçüde harcama yapmazlarsa pazarlama ve reklam yatırımlarında geri dönüş alamıyorlardı.

Bu nedenle birçok işletme için reklam maliyeti, kolayca göze alınamayacak bir riskti.

Dijital reklamcılık, büyüklükleri ve bütçesi ne olursa olsun, tüm işletmelerin coğrafyaya (konuma), demografiye, psikografik ve davranışa dayalı hedef kitlelere ulaşmasını büyük ölçüde demokratikleştirdi.

Raporda ayrıca, “yapay zeka (AI), arttırılmış gerçeklik (AR), sanal gerçeklik (VR) ve sese dayalı sistemler gibi teknolojilerin reklam sektörünün gelişmesinde önemli fırsatlar sağlayacağına” da değinilmiş.

😉

Türkiye’deki reklam istatistiklerini de IAB Türkiye yayınlamış. Benzer bir karşılaştırmayı (sanırım) Marketing Türkiye dergisi yapabilir.

.

Birkaç sene önceydi. Hemen herkes fırsat veya kupon sitesi kuruyordu.

…..Bir girişimci “fırsat sitesi kurmayanı dövüyorlardı” diye anlatmıştı.

Sonra bir çoğu battı veya kapandı.

…..Bazı girişimciler özeleştiri yaptı, bazıları başkalarını suçladı.

O dönemde, bu girişimcilerden şahsen tanıdıklarıma “Şimdiden verileri anlamlandırmaya başla. 2 sene sonra o veriler, senin fırsat sitenden daha değerli olacak” diye söyledim. İçlerinden birkaçı “2 seneye kim öle, kim kala” dediler; bazıları “önce veri biriksin” diye tutturdular. “Veri de neymiş? Bu sistem kendi içinde kârlı” diyen bile vardı.

Bildiğim kadarıyla sadece 2 tanesi çıkıp gitmeyi becerdi. Geri kalanları yok oldu.

😉

Bugünlerde yine “büyürken segmentasyon yapılmaz” cümleleri duyuyorum. Ne kadar doğru veya yanlış olduğunu yazdım.

İlk temas anında bile geçmiş müşteri bilgilerini kullananlar varken, bilgi yönetimini bilmeyenlerin (hatta bilgiden korkanların) sığındığı bir nokta olduğu kanaatindeyim.

İsterseniz tartışalım. Fırsat siteleri sayesinde bilginin kullanımını, yakın geçmişi, doğruyu ve yanlışı da gözden geçirmiş oluruz.

E-ticaretin yeni yaygınlaşmaya başladığı dönemlerde bankalar sanal kartlar çıkardılar. Müşterilerine “sanal kartlara ait limitleri istedikleri zaman azaltıp çoğaltabileceklerini” anlattılar.

Ne var ki, sanal da olsa müşteriler ellerinde bir kart numarası görmek istiyorlardı. Bu nedenle bazı bankalar sanal kart numaralarını plantik kartta sundular. (Yani plastik üzerine basılmış sanal kart numarası gördüyseniz, mizahın tamamı bankaya ait değil. Müşterinin de epey katkısı var.)

Bazı bankalar da “Bizim de sanal kartımız var” diye müşterilerine duyurmak için plastik malzemelerden yararlandılar. Eve gelen zarfı açıyorsunuz, içinden plastik bir kart çıkıyor. Yanındaki kağıtta, sanalkartın nasıl kullanılacağı uzun uzadıya anlatılıyor.

Bugün bize komik geliyor ama, gerçekten birçok bankanın PLASTİK SANAL KART’ı vardı.