Yandaki departmandan bir elemanı bizim ekibe aldık. Elbette amirinin rızasıyla oldu.

Oturduğu yer 4 metre değişti. Maaşı %20 arttı. Eleman çenesini tutmadı. Bizim katta kıyamet koptu.

Daha önce rıza gösteren amiri bile itiraz etti. Ekibimin maaşlarının yüksekliği, kattaki diğer elemanların huzursuz olmasını sağlamıştı. (Kurumsal bir şirkette bunu nasıl başardığımı hiç paylaşmıyorum.)

Nasıl olduğunu sorduklarında, geçiştirmeye çalıştım. Soluğu İnsan Kaynakları Bölümü’nde aldılar. İK Genel Müdür Yardımcısı “Uğur’la çalışma tazminatı” diye açıkladı.

😛

Çok yıllar önce…

Genel Müdür “o firmaya kredi verilebileceğini” söyledi.

“Bu görüşünüzü yazılı iletin” dedim.

“Yardımcım, ben söyleyince yapmalı” dedi.

“Söylediğinizi yazıp altına imza atmaktan çekiniyor musunuz?” dedim.

“Ben söyleyince altına imza atacak adamı bulurum” dedi.

“İyi edersiniz” dedim.

Aradan birkaç hafta geçti. Hane halkı tatilde… Ben de yanlarına gidecektim. Bir aya yakın birikmiş iznim vardı. İki hafta izin istedim. Genel Müdür sadece bir hafta izin verdi.

İzinden döndüğüm gün beni kovdu. Eğer 2 hafta izin verseydi, daha az tazminat ödeyecekti.

🙂