Kan ter ve gözyaşı yazısında bahsettiğim iş adamı arkadaşımı biraz anlatayım.

Babasının görevi nedeniyle ailece ABD’deyken 5 yaşında okula başlamış. Sonra Ankara’ya gelince TED İlkokuluna gitmiş. Sonuçta 16 yaşında ODTÜ İşletmecilik’e girip 20 yaşında mezun oldu.

Okurken çalışıyordu. Mezun olunca İzmir’de bir mümessillik firmasında işe başladı. Türkiye’ye kağıt ve selüloz ithal ediyorlardı. Firmadaki tüm işleri o kotarıyordu. Ziyarete gittiğim zaman gördüm. Baş ucunda kağıt ve selüloz yayınları vardı. Konusundaki yabancı yayınların hepsini takip ediyordu.

😛

Firma zaten 3 – 4 kişi. Genel Müdür, patronun yakın akrabası… Aydan aya maaş almaya geliyor. Aradan 1 – 2 yıl geçti. Arkadaşım terfi etmek istedi. “Sen daha küçüksün” dediler. Biraz daha sabretti. Sonra yine… “Küçüksün…”

İşten ayrılıp İstanbul’a geldi. Kendi mümessillik firmasını kurdu. Temsil ettiği şirketlere durumu bildirdi. Büyük çoğunluğu, onun peşinden geldi.

Eski patron, kurmayları ile Avrupa seyahatine çıkıp şirketleri ziyaret etti. Teker teker… “Onun hiç birşeyi yok. Biz kocaman bir holdingiz…” söylemleri ile… Şirketleri yeniden kazanmaya çalıştılar.

Bu ziyaretlerin bazılarında, bir kağıdı yırtıp gelenlere sormuşlar. “Bu kağıdın nasıl yapıldığını, lif uzunluğunu vb… biliyor musunuz?”

Kurmay kadro “biz büyüğüz” demeyi biliyor ama, mümessil olduğu konudan anlamıyor.

“O biliyor!…” diyorlar, ziyaretçilere…

Patronun ziyareti bazılarını geri almayı sağladı. Ama büyük çoğunluğu arkadaş ile kaldı.

😛

Nasıl oluyor da her gün 50,000 dolar kar etmek zorunda olan bir şirket olunuyor diye sorarsanız…

O çabaya bizzat şahit oldum.

🙂

Bazen torpilli birileri ile çalışmak zorunda kalırsınız. Büyük Patron’un yeğenidir, karısının kuzenidir, ortaokuldan arkadaşıdır, vb…

Böyle bir durumdaydık. Amirim beni çağırdı. “Bu adamı atamayız, satamayız. Bari bize vereceği zararın aldığı maaş ile sınırlı olmasını sağlayalım” dedi.

Özetle, torpilliyi sadece idare etmek yetmeyebilir. Kurumunuza verebileceği zararları da önlemek gerekebilir.

Patron’a rağmen, patron’un şirketi ve ekiplerinizin selameti için…

😛

Hatalarımdan söz edeceğimi söylemiştim. Birkaç tane de yazdım [1], [2] … Ama Çağan Friendfeed’de sormuş  “Gerisi nerede?…” diye…

Ben de birkaç tane daha eklemeye karar verdim. Bu birincisi…

😛

Funda-mental günlerim… (Bu kavramı bilmeyenlere [1], [2], [3], [4])

Elemanların tamamı yüksek yerden torpilli… Bende de bir acelecilik, başarı öyküsü yaratma hırsı… Aşırı yükleniyorum, torpillere rağmen… Deli cesareti…

Pazarlama Müdür Yardımcısı olağanüstü bir hata yaptı. Kudurdum… Kükrüyorum…

Bana dedi ki:

• “Dediklerinde haklı da olabilirsin. Belki de yanlış yapmışımdır. Amaaa…. Sen, profesyonelliğe önem verdiğini her fırsatta söyleyen bir adamsın. Şu bas bas bağıran halini kendine yakıştırıyor musun? Söylediklerinle uyumlu mu?…”

🙁

Sürekli yanlışlar yapan bir adamdan ders almak ağırıma gitti. Üstelik kesinlikle haklıydı… O günden sonra daha sakin davranmaya çalıştım…

Hemen de olmuyor… Zamanla öğrendim.

😛