Birçok şirkette ödemeler çeşitli bahanelerle geciktirilmeye çalışılıyor. Enflasyonun ayda %6 olduğu dönemlerde bu nedenlerle tedarikçisini batıran çok firma oldu. Bu tedarikçiler (çiftçiler, üreticiler, KOBİ’ler…) batarken vicdanı sızlamayıp, amirlerinden aldıkları aferinlerle mutlu olan muhasebeciler… Sözüm size…

Aradan yıllar geçti. Şimdilerde 1 ay geciktirmenin değeri %1 civarında. Bir günlük hizmetimin karşılığını 1 ay geciktirdiğinde, aslında hepi topu 4 – 5 dakikalık emeğimi yiyorsun. Çok bir zaman değil. Bu nedenle de batmam.

Ama şu noktaya dikkat et. Benden kumaş, meyve, yedek parça, kapı tokmağı, döşemelik kereste veya tencere değil; beyin emeği satın alıyorsun. Beyin emeği satın aldığın kişi / kurum tedarikçi değil, stratejik ortak‘tır.

Kumaş satın aldığında atkısına, çözgüsüne, sıklığına, ipliğine, rengine bakıp karar verebilirsin. Ama beyin ürünü söz konusu olduğunda nasıl ölçeceksin?

Stratejik ortak değil alelade tedarikçi gibi davranırsan, aynı şekilde davranılmayı hak edersin. O 4 -5 dakikayı geri almak istersek, fazlasıyla alırız.

Sen veya şirketin fevkalade hak ediyorsunuz, ama bana yakışmıyor. Peşinde koşmaktansa, hoşçakal deyiveriyorum. Şirketine hizmet vermeyince, daha huzurlu oluyorum.

😉

Neden hemen hepiniz böyle davranıyorsunuz anlamıyorum. Lakin, sayenizde bir içgörü geliştirdim.

Şirketlerde muhasebecilerin paranın zaman değerini bildiğini, ama zamanın parasal değerini bilmediğini düşünüyorum.

😛

 KOLLUKLU MUHASEBECİ resmi gittigidiyor.com‘dan alınmıştır.

İş hayatının en üst pozisyonlarında uzun zaman geçirmiş bir ağabeyimle Y nesli ile bizim aramızdaki farkları konuşuyorduk. Ona Young Guns Yeni Nesil Reklam Ajansı girişimini anlattım. ( [1] , [2] , [3] , [4] ,  [5] , [6] ve sohbetlerde anlattığım onlarca hayal kırıklığı öyküleri.) Benim açımdan son yıllarda kendimi en başarısız hissettiğim projeydi.

Bana “Yanlış adamları seçmişsiniz” dedi.İki ayrı tur yaptığımızı, 30 saat boyunca ofiste gerçek reklam konkurunun kopyasını… anlattım. “Seçim süreci yanlış demiyorum. Adam seçimi yanlış olmuş“diye ısrar etti.

Sonra da açıkladı.   “Süreci yaşamaktan keyif alanları seçmemişsiniz.”

🙁

Sadece sonuç odaklı olup, süreci yaşamaktan keyif almayanlar, hep birkaç dakika süren mutlulukları yaşıyorlar. Konkuru kazanmak, ihaleyi almak, lansman yapmak… O mutluluğun hemen ertesinde de, bir başka sonuç gelene kadar mutsuzluk.

Oysa süreçten keyif almayı öğrenenler, bu hazzı çok daha uzun sürdürüyor.

Yemek yemenin, üzerine de bir kahveyi içmenin keyfi var. Hep birkaç dakikalık hazlar. Ama yemek yapmaktan da keyif alırsanız… Bardağı seçmekten, içine kahveyi koymaktan, kahve suyunun kaynamasından, suyun bardağa dökülürken verdiği o renk ve kokudan, içine süt kattığınızda değişen renginden, bardağı ağzınıza yaklaştırırken burnunuza gelen kokudan keyif alırsanız… Her seferinde daha iyi yapmak için bahaneniz de olur, hayattan aldığınız mutluluk da artar.

Sürekli hayal kırıklığına uğramaktan da kurtulursunuz. (Y neslinde sıkça görüyorum da…)

Meraklısına keyif tanımı.

😉

UzakDoğu’dan Türkiye’ye konteyner taşımacılığı yapan bir deniz acentesinde çalışıyordum. En büyük rakibimiz ile karşılaştırıldığımızda:

• Onlar küçük boy (20 feet) konteyneri 1900 ABD Dolarına taşıyor, biz 2700 Dolar istiyoruz.
• Onlar Japonya’nın 2 limanından yük alan bir gemiyi ayda bir kaldırıyor; biz 5 – 6 limandan haftada bir kere yük topluyoruz.
• Onlar İstanbul’a 45 – 50 günde getiriyor, biz en fazla 28 günde Haydarpaşa Limanı’na boşaltıyoruz.
• Onların gemisi 4 günde boşalıyor, bizimki aynı gün içinde boşaltıp gidiyor.

UzakDoğu’dan çoğunlukla elektronik eşya geliyor Türkiye’ye. Yükte hafif, pahada ağır malzeme.

Taşıma işini şirketlerin satınalma müdürleri ile görüştüm. 1900 ile 2700’ü karşılaştırdılar. “Pahalısınız” diye tutturdular. Baktım başka karşılaştırma yaptırmak mümkün değil, şirketlerin Finansman’dan sorumlu Genel Müdür Yardımcılarıyla görüşmeye başladım.

Konşimento üzerinde yazdığı için, bir konteyner dolusu malın fiyatını ve ziyaret ettiğim firmaların aylık kullanım tutarlarını biliyordum. Finansman GMY’lere iki deniz nakliyat firması arasındaki emniyet stoğunun değerini sordum.

• Mal tedarikinde karşılaşılabilecek çeşitli (gecikme, unutma, kaza, vb. gibi…) olası ihtimallere karşı üretimin durmaması için mutlaka tutulması gereken envanter miktarına emniyet stoğu deniyor.

Bir malın gemiye yüklenmesi unutulursa onlarda 1 ay sonra; bizde hemen 1 hafta sonra yüklenebiliyor. Rakibimizin gemisi  45 – 50 günde geliyor, bizimki 25 – 28 günde…

😉

Finansman GMY’leri hemen hesapladılar. Onca parayı envantere bağlamanın maliyetini buldular. Bizimle çalışmaya karar verdiler.

Tüm değerli mallar bizimle taşındı, ağır ve ucuz mallar rakiplere kaldı. Bir yıl dolmadan, UzakDoğu – İstanbul arasında konteynerli mal taşımada pazar payımız %70’e ulaşmıştı.

😀