Yaz geldi. Yolculuk dönemi başladı.

😉

Fortis’te perakende pazarlamadan sorumlu olduğum dönemde çok sık (ayda en az 3 kere) yurtdışına seyahat ederdim.

Uçak biletimizi Dilan Turizm‘den aldığımızda aşağıda 2 yönünü birden gördüğünüz liste gelirdi.

• Dilan Turizm, her uçak bileti ile birlikte bu listeyi gönderirdi. Listeye iğnelenmiş küçücük bir nazar boncuğuyla birlikte… Batıl itikatlarım fazla değil, ama beni olumlu etkilemiştir. Listeyi onlar gönderdiği için ( © ) ismini belirtiyorum.

Bir tanesi çalışma odamda, diğeri yatak odamda 2 liste sürekli dururdu.

Bazı sohbetlerde bu listeden bahsetmiştim. (Aslında “çok sık yaptığın işlerde bile bir check-list’in olmalı” demiş ve bunu örnek vermiştim.)

Bir arkadaşım yeni işi gereğince çok seyahat edecekmiş. Benden istedi. Buyrun, herkese açık.

Yolculuk amacınız (iş, araştırma, turistik…),  mevsim, ve diğer  koşullarına göre bazılarını çıkartır, yenilerini eklersiniz.

Tekrarlayayım. Çok sık yaptığınız işlerde bile “ezberledim artık” demeyin. Bir kontrol listesi oluşturun. Hayat kurtarır.

😀

Temel bilgilerden (fundamentals) başladık. Devam edelim. 🙂

Şirkete pazarlama müdürü olarak geçtim. İşe başlarken sorgulamamıştım. Bana bağlı tüm kadronun torpilli olduğunu öğrendim. Hepsi yeni mezun sayılacak genç hanımlar. Hepsi birilerinin yeğeni, kuzeni, vb…

Müşteri aramak için pek koşturulmayan bir dönemdi. Pazarlama ekibi yerinde oturuyor, gelen telefonlara bakıyor, bu kadarı bile yetiyordu… (Rakiplere…)

Bizim ekibin performansı çok düşüktü. Ne yapıldığına baktım. Müşteri arıyor. İhtiyacını söylüyor. Bizimkiler bir fiyat veriyor. Sonra müşteri “Teşekkür ederim. Ben sizi ararım” diyor. Çoğunlukla da bir daha aramıyor. Hasbel kader müşteri bir daha ararsa ve bizimle iş yapmak için ısrarlı ise, satış gerçekleşiyor.

Önce bir form hazırladım. Müşteri arayınca, kimin aradığı, telefon numarası, mal cinsi, toplam fiyatı, ne kadar kredi istediği, vb. bilgiler üzerine yazılacaktı.

Her gün 2 kez, o zamana kadar doldurulan formlar bana iletilecekti. Güncel bir liste tutmaya ve herkesi izlemeye başladım.

– Müşteri bizden almayacağını söyleyene kadar bu formlar masanızda duracak. Müşteriyi 2 – 3 günde bir arayıp “kararınızı verdiniz mi”, “yardımcı olacağımız bir şey var mı” diye soracaksınız. Bizimle bağlanmayan her işin, hangi rakibimize ve hangi faiz oranı ile gittiğini de öğreneceksiniz. Bu formlara yazacaksınız ve bana vereceksiniz.” dedim.

– Ama müşteri biz sizi ararız diyor. Biz aradığımızda rahatsız etmiş olmaz mıyız?”

– Hanımlar, biz sizi ararız deyip de bir daha aramazsa ne anlama geldiğini, iş hayatına girmeden önce annenizden öğrenmeniz gerekirdi. İsterseniz bu akşam eve gidince sorun.

• Ek bilgi: Form takibi işe yaradı. Şirket bir iki ay içinde 9 kat fazla iş yapmaya başladı.

🙂

Bir genç arkadaş ile “yapılacak işler listesi”nin nasıl oluşturulacağını tartışıyorduk.

Ben, büyük projelerin tek kalem yazılması yerine anlamlı bölümler şeklinde kurgulanmasının doğru olduğunu söyledim. O da “en ince ayrıntıyı bile yazarım” dedi. En ince ayrıntı deyince aklıma bir fıkra geldi.

Adam doktora gitmiş. Şikayetini söylemiş:

“Doktor bey… İki elimi iki yandan dizime doğru indirirken öne doğru eğilince ve bir ayağımı kaldırıp iki elimi ayak ucuna kadar getirince, sonra biraz doğrularak kalkıp o ayağımı yere basarak diğer ayağımı kaldırınca, yine ellerimi bu ayağın parmak ucuna kadar getirip de dizime kadar iki yandan elimi çekerken ikinci ayağımı da yere basıp ellerimi dizimden yukarı doğru paralel olarak kaldırıp belim hizasına getirince omurgalarım çok ağrıyor”.

Bu hareketleri dinleyen doktor “Beyefendi. Öyleyse yapmayın bu garip hareketleri” demiş

“İyi de doktor bey, bunlar insanın giyinirken yaptığı hareketler. Bunları yapmazsam pantalonumu veya pijamamı nasıl giyebilirim ki…”

Siz yine, “anlamlı bölüm” düzeyinde kalın. İnce ayrıntılar sizi amaçtan uzaklaştırabilir.

🙂