Bir mezunlar derneğinin üyesiyim.

Okulun avlusu park yeri olarak kullanılır. Yanında da tesisler… Havuz, tenis, kafe, restoran… Şehrin içinde güzel bir vaha gibidir. Hafta sonları, sabahın erken saatlerinde oraya konuşlanıp, akşama kadar kaldığım olur.

Yine bir Cumartesi sabahı erken saatte gittim. Avluya giriş yasaktı. Bir öğrenci etkinliği varmış. Avluya doğru olan yolda 3 araba park edebiliyor. Erken gelmenin avantajını kullanmak istedim. YASAK denildi…

Dönüp arka sokağa park etmek için 10 – 15 dakika araba kullanılması gerekiyor. Her yer tek yönlü trafik.

🙁

Derneğin her türlü etkinliğini SMS ile haber verirler. Cuma akşamı Jazz gecesi… Salı akşamı 76 mezunlarının yemeği… vb…

• “Gerekli gereksiz her konuda üyelere SMS gönderirler, Cumartesi park yeri kapalı olduğunu bildirmezler” diye söylendim. (Şu “informatik” konusunu başka yazılarda işleyeceğim.)

😛

Öğleden sonra geçerken baktım. Üç tane araba avlu yolunda park edilmiş. “Hani buraya park yasaktı” diye sordum. “Onlar, yönetimdekilerin arabaları…” denildi.  (Şu  “bu çok olağan, anlamayacak ne var” tonlaması ile…)

🙁

Sorunları çözmek yerine kendi mağduriyetini giderenler, aslında sorunun bir parçasını oluştururlar. Çözüm yaratmalarını beklemek gereksizdir.

😛

Holding şirketlerinden birinde Yönetim Kurulu toplantısı…

Önümüzdeki döneme ilişkin projeler tartışılıyor. Genel Müdür neler yapacaklarını anlatıyor.

Holding’in sahibi “Daha kısa sürede bitirilmesi gerektiğini” söylüyor.

Genel Müdür ikna etmeye çalışıyor. Biraz zaman geçiyor…

Yönetim Kurulu’nun başkan yardımcısı, daha önce banka genel müdürlüğü yapmış eski ve usta bir profesyonel. Söze giriyor…

“Arkadaşlar zaten söylediğiniz sürede yapmaya çalışacaklardır. Ancak… Her ihtimale karşı… Ne olur ne olmaz… Bir dahaki toplantıda size karşı “yüzleri kızarık” durumda çıkmamak için bu şekilde bütçelemişlerdir” diyor.

😛

O toplantıda hesap veren Genel Müdür anlatmıştı…

“Kendisi de profesyonel olduğundan, bizim aklımızdakini de, çabalarımızı da biliyordu” diyerek…

😀

Dinçer Keskinpala, Friendfeed’e girdiği bir yazıda leasing firmalarından söz etmiş.

Çook yıllar öncesinden bir anı… Birden aklıma geldi.

Genel seçim olmuş, iktidar değişmiş. Sonra da Kamu Bankası’nın Genel Müdürü değişmiş. Kapılara sığamayan bir kişi gelmiş.

Banka’ya bağlı leasing şirketinin Genel Müdürünü de değiştirecekler, bahane arıyorlar.

😉

Leasing’de de işler iyi. Sürekli ciro büyüyor. Artık sermaye yetmiyor. Genel Müdür bankadan sermaye artırımı talep ediyor.

Banka’nın üst yönetiminden bazıları, aynı zamanda Leasing Şirketi’nin Yönetim Kurulu Üyesi… Genel Müdür’e, “Bu zamanda sermaye artıramayız. Siz kredi isteyin” diyorlar.

Şirket, %100 bağlı olduğu bankaya kredi başvurusunda bulunuyor. RED ediliyor. Gerekçe ilginç:

“Sermayeniz yetersiz.”

😛