Beyin Engeli

Kozyatağı Metro İstasyonu’nda turnikelerden geçmek üzereydim.

Arkalarda bir yerlerde koşan (hatta depar atan) adamın ayak seslerini duydum. Kafamı döndürdüm. Bir saniye önce benden birkaç metre gerideydi ama yanımdaki turnikeden benimle aynı zamanda geçti.

“Acelesi var” diye düşündüm. Hatta… “Metronun geliş saatlerini iyi biliyor olmalı ki, şu anda koşarsa yetişeceğini düşünüyor” diye aklımdan geçti. “Demek ki hep bu saatlerde metroyu kullanıyor, geliş saatini dakikasına kadar biliyor” diye varsaydım. “Acaba bu katta, benim göremediğim bir yerlerde metronun geliş saati mi yer alıyor” diye meraklandım. Sağa sola bakındım.

Koşarak devam etti ve… Engelli asansörünün önünde durdu. Asansörü beklemeye başladı.

😉

22 Ağustos 2015 tarihli EKLEME:

Etiketler: engelli asansörü, metro

Kategori: yaşamın içinden