Burada Oxford olsa da…
Harvard, Stanford, MIT, Yale, Cornell, Cambirdge, Oxford veya dünyanın önde gelen okulları bedava olsaydı…
Okul bedava olsa; mevcut kalitesinden hiç ödün vermese, ama sınıfta kalındığı takdirde, bugünkü (örneğin yıllık 50.000 dolar) fiyatının 2 katı mutlaka ödense; ödenmediği takdirde, dolandırıcılık gibi ağır suç sayılsaydı.
Yine “o okullarda okumak için başvururdum” diyebiliyor musunuz?
😉
Bu örneği, Türkiye’nin saygın okulları için de uygulayabilirsiniz. Devlet okulu olup olmamasına bakmaksızın, hepsi bedava olsa ama sınıfta kalındığında 40 bin TL geri ödeme zorunluğu gelse…
Yine “o okullarda okumak için başvururdum” diyemiyorsanız… bir kaynağı boşa harcıyorsunuz veya harcayacaksınız.
Ya kendinizin, ya anne-babanızın, ya da ülkenin (ya da hepsinin birden) kaynağı boşa gidiyordur.
🙁
Kişisel sorgulama notlarım
Etiketler: eğitim, Harvard Business School, kaybeden, kaynak, kazanan, kazanç-kazanç, okul
Kategori: yaşamın içinden
3 Şubat 2013
9:26 am
Yaklaşımınıza katılıyorum. İlköğretim okullarında derslik ihtiyacının bahane edilerek sınıfta kalmanın kaldırılması konusunda ne düşünüyorsunuz(Korkarım 4+4+4’ten sonra liselerde de bu sorun baş gösterecek)? Herkes 12 yıl zorunlu temel eğitim almalı mı?
3 Şubat 2013
2:47 pm
Hocam cok dogru, kesinlikle katiliyorum. Ilaveten bu okullarin ucretlerini yinede karsilardim veya yine de basvururdum demek icin bile bireyin bir is tecrubesi kazanmasi, para nasil kazanilir, birey ne yaparak mutlu olur sorulariyla bir hayat tecrubesi edinmesi sart degil midir? Liseden sonra ben dahil cogu arkadasim sectigi bolumden veya yaptigi isten memnun degil. Ve inanin 40 bin dolar odedikten sonra ki pismanlik pahabicilemez 🙂
3 Şubat 2013
4:21 pm
Hocam, bu şartlar getirilmeden önce sınıf geçme yeterliliklerinin gözden geçirilmesi gerekli, şu anda sınıfta kalmak için, geçmek için çabaladığınızdan daha çok uğraşmanız gerekiyor..
3 Şubat 2013
7:14 pm
Ogun Coşkun,
Çok haklısın. Dediğin gibi şu anda okulların çoğunda “şu anda sınıfta kalmak için, geçmek için çabaladığınızdan daha çok uğraşmanız gerekiyor” Bu rağmen sınıfta kalıp hocayı suçluyorlar.
Yazıyı kurgularken özellikle en kaliteli okulları seçmemin nedeni “not sistemi”, “hocaların kalitesi”, “okulun yeterliği” gibi konular öne sürülmesin diyedir.
😉
Ne zaman ki “Harran’da Oxford vardı da gitmedik mi?” diyen adama “Madem öyle… şimdi paran var. Oxford’a gitsene…” demek yerine “İyi ki gitmedin. Bunca para heba olacaktı.” dersek, eğitimin yatırım olduğunu, ülkenin ve/veya ailenin bir kaynağının kullanıldığını düşünmeye başlarız.
😛
3 Şubat 2013
7:28 pm
karflake ve Gokhan Ozyurek.
Ülkenin bazı kaynakları (teşvik, vergi indirimi, arazi tahsis edilmesi, ve saire) kullanılıyor. Buna ailenin (büyük beklentilerle ve fedakarlıklarla) ödediği paralar da ekleniyor. Sonra çocuklar derse gelmiyor, dalga geçiyor, öğrenmeye heves etmiyor, ödevleri yapmıyor, filan. Özel okullarda öğretmene “paranı babam veriyor” diyenleri de duyuyoruz.
Gerçek eğitimi öğrenci istemeyince, bazı okullar da dalga geçiyor. Adamına göre eğitim veriyorlar (neredeyse hiç)
🙁
Bence de herkes 12 yıl (en az 8 – 10 yıl) eğitim almalı. Ama bugünkü gibi değil.
İçeriği anlamlı, çağa uygun, faydalı insan yetiştirmek amaçlanmalı. Öncelikle meslek okulları çoğaltılmalı.
🙂
Hepsinden önce de anne-babalarda ve öğrencilerde diplomanın değil eğitimin önemli olduğu bilinci yerleştirilmeli.
4 Şubat 2013
1:47 pm
Blog a full text rss desteği bekliyoruz. Bir de mobile munasip bir arayüz olursa iyi olur
4 Şubat 2013
10:29 pm
Eğer harcadığınız kaynak kendisini geri ödeyecekse, iyi bir eğitim parasına değer. Yeter ki siz, bunu başkasına ödetmeyin.
31 Temmuz 2013
1:50 pm
“Oxford vardı da okumaık mı?” diyene, “Oxford’a gidecek paran olduğunda gittin mi?” veya “Çocuklarını oraya gönderecek paran olduğunda, birini bile gönderdin mi?” demiyorum. Fazlasının anlaşılması gerektiğini söylüyorum.
Bedeli ödense de, ödenmese de eğitim bir kaynak kullanımıdır. İşe yaramamışsa, kaynak israf edilmiştir.
7 Şubat 2014
10:24 am
Okumadıkça kendi fikrimizi destekleyen kısa mesajlara itibar edilir. Böylece sorgulama azalır. Bağımsız düşünen ama sorumluluk sahibi, ilkeleri olan ama sorgulayan olmaktan uzaklaşılır.