Büyümek zor
Çocuk… 7 – 8 yaşında… Havuzu temizlemeye çalışıyor. Boyunun 2 katından uzun olan saplı süzgeçi almış. Kendince önemli bir iş yapıyor. Son derece ciddi.
Düzgün kullanamıyor. Bir yaprağı almak için kocaman süzgeçi birkaç kez suya batırıp çıkarması gerekiyor. Ama çabalıyor…
Havuzda 2 delikanlı var. 15 – 18 yaşlarında olmalılar. Onlardan biri soruyor.
– Ne yapıyorsun?
– Havuzdaki çöpleri topluyorum.
– Sen büyüyünce çöpçü mü olacaksın?
– Hayır!
– Öyleyse neden çöpleri topluyorsun?
Çocuk yanıt veremiyor.
😮
Ufaklık büyüdüğünde ne olacak?… Bilmiyorum… Ama diğer ikisinin hangi sıfatlar ile anılacağı konusunda epey fikrim var.
😛
Etiketler: mükemmel eleman, planlama
Kategori: yaşamın içinden
26 Haziran 2009
7:17 am
Keşke bu yazıyı “Part time iş arıyorum ama Migros’da part time kasiyerlik, tezgahtarlık yaparsam arkadaşlarıma rezil olurum” diyen üniversite öğrencileri okuyabilse.
26 Haziran 2009
9:54 am
İpek Hanım, ben öncelikle sizin dediğiniz durumların artık kırılmaya başladığını belirtmek isterim, en azından benim çevremdeki bir çok arkadaşım bu kalıpları yıkmış durumda, ama dediğiniz çok doğru, işe ihtiyacı olup, işe gerçekten karnını doyurmak için ihtiyacı olup, aldığı bursları bile, gereksiz yerlere harcayan o kadar çok kişi de var ki..
Uğur Hocam, yazınız bana, güzel çağrışımlarda bulundu, ama hepsini buraya yazamam 🙂 Ama reklamcılık sektöründeki bence bi devrim olan, sucu çocuk reklamını, o arkadaşlara armağan edebilirim 🙂
26 Haziran 2009
11:49 am
Gençler biraz olsun organizasyon şirketlerinin de aracılığıyla bu yargılarından kurtulmaya başladılar. Ama hala sorun devam ediyor. Elinize sağlık Uğur Hocam.