Öncelik sırası

Sayın Fatmanur Erdoğan’ın

• Bir araştırma yapıyorum, yardımcı olur musunuz? Kariyer sahibi olmayı en cok (A) para/unvan/ün kazanmak için mi (B) Mutlu olmak için mi (C) Topluma faydalı bir insan olmak için mi istiyorsunuz?

sorusunu okudum friendfeed’de.

En samimi şekilde yanıtladım.

• 30 yaşıma kadar A = B zannettim. Sonra B (başarı hedefi) çok öne çıktı. A zaten geliverdi. Ben de C için zaman ayırmaya başlayabildim.

🙂

Biraz detaylandırayım.

Para’nın mutluluk getirmediğini daha genç yaşta biliyordum. Ben unvana odaklanmıştım.  Ne de olsa İşletmecilik mezunu idim. Mesleki başarının ölçüsü de (bence) erkenden Genel Müdür olmaktı. Birincilikle girdiğim okuldaki başarılarımın devamı olmalıydı.

30 yaşımdayken sektörünün 4’üncü büyüklükteki firmasına Genel Müdür Yardımcısı olmuştum. Genel Müdür ayrıldı. Büyük patron ile bire bir çalışmaya başladım.

Girişimci ruh halini öyle tanıdım. (O dönemin birçok öyküsü henüz blog’a yazılmadı.)

İşi bıraktım, çıktım. Bir yıl işsiz kaldım. Daha doğrusu 2 çocuklu ve işsiz…

🙁

Sonra 2 kademe aşağıdan başladım. Muhteşem bir ekibi yönettim. Pazar payında ve karlılıkta rakip tanımaz duruma geldik.  Artık koltuk umurumda değildi. (Astlarımın çoğu bu düşüncemden nefret etmiştir. Onlar da henüz blog’a yazılmadı.)

Sonra birçok başarı peşi sıra geldi. Artık önceliğim farklıydı. Şurada yazdığım gibi…

😀

MBA yapmama izin verilmemişti. Ama ders vermeme ses çıkarmadılar. Okulda beni eğiten hocalarıma borcumu ödeyemem. Ama başkaları için birşeyler de yapıyorum.

😀

Özetle:

30 yaşıma kadar A = B zannettim. Sonra B (başarı hedefi) çok öne çıktı. A zaten geliverdi. Ben de C için zaman ayırmaya başlayabildim.

😛

Kategori: İş hayatı, yaşamın içinden